- powąchać (się)
- powąchać (się) {{/stl_13}}{{stl_7}}ZOB. wąchać (się) I {{/stl_7}}
Langenscheidt Polski wyjaśnień. 2015.
powąchać (się)
Look at other dictionaries:
powąchać — dk I, powąchaćam, powąchaćasz, powąchaćają, powąchaćaj, powąchaćał, powąchaćany «wciągnąć nosem zapach czegoś» Powąchać kwiaty, perfumy. Powąchać owoce, mięso. ◊ Nie powąchać prochu «nie brać udziału w walkach, nie zakosztować żołnierskiego życia … Słownik języka polskiego
wąchać się — I – powąchać się {{/stl 13}}{{stl 7}} wąchać wzajemnie jeden drugiego {{/stl 7}}{{stl 20}} {{/stl 20}} {{stl 20}} {{/stl 20}}wąchać się II {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk VIIIa {{/stl 8}}– zwąchać się {{/stl 13}}{{stl 8}}dk VIIIa, pot. {{/stl… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
nie wąchać [powąchać] prochu — {{/stl 13}}{{stl 33}} nie uczestniczyć jeszcze w walce, nie brać udziału w bitwie :{{/stl 33}}{{stl 10}}Pojęłam strach żołnierza, co nigdy nie wąchawszy prochu, pierwszy raz znalazł się pod obstrzałem. {{/stl 10}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
nawąchać się — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. dk VIIIa, nawąchać sięam się, nawąchać sięa się, nawąchać sięają się {{/stl 8}}{{stl 7}} wąchać coś długo, do woli lub do przesytu, powąchać coś wielokrotnie : {{/stl 7}}{{stl 10}}Nawąchać się kwiatów. {{/stl 10}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
wąchać — I {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk VIIIa, wąchaćam, wąchaća, wąchaćają, wąchaćany {{/stl 8}}– powąchać {{/stl 13}}{{stl 8}}dk VIIIa {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} wciągać powietrze do nosa dla poznania zapachu czegoś … Langenscheidt Polski wyjaśnień
proch — 1. Beczka prochu «obszar, na którym panuje napięta sytuacja, mogąca w każdej chwili doprowadzić do konfliktu zbrojnego»: (...) wśród chłopskiej ludności narastało poczucie krzywdy wynikającej z nowych obciążeń na rzecz wielkiej własności… … Słownik frazeologiczny
proch — m III, D. u; lm M. y 1. zwykle blm «materiał wybuchowy miotający, mało wrażliwy na bodźce mechaniczne, łatwo zapalny, spalający się powierzchniowo bez detonacji» Proch strzelniczy. Nabić, naładować broń prochem. ∆ techn. Proch bezbłyskowy, proch… … Słownik języka polskiego
po- — 1. «przedrostek tworzący czasowniki pochodne, najczęściej dokonane, oznaczający» a) «powtarzanie czynności przez jeden podmiot względem wielu przedmiotów lub ich części, np. pogubić, polepić, pomyć, potopić, powiązać; poprzedzielać, porozsyłać,… … Słownik języka polskiego
proch — I {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. mnż IIb, D. u {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} materiał wybuchowy miotający, łatwo zapalny, stosowany jako źródło energii ruchu pocisków : {{/stl 7}}{{stl 10}}Proch strzelniczy. Nabić… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
